[Φάκελος #21Μ: Το Radikal ρώτησε τους αγωνιστές του κινήματος τί θα ψηφίσουν στις εκλογές της 21ης Μαΐου και γιατί]
Στις 21 Μάη δίνεται μια σημαντική πολιτική μάχη. Μια μάχη στην οποία θα είναι σημαντικό να μαυρίσουμε καθαρά τον Μητσοτάκη αποδοκιμάζοντας ταυτόχρονα την απόλυτη προσαρμογή του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ σε κάθε κρίσιμη απαίτηση των ντόπιων καπιταλιστών (βιομηχάνων, εφοπλιστών και τραπεζιτών) και των διεθνών συμμάχων τους (Τρόϊκα, ΕΕ κ.λπ.) που τους έχει δοθεί η δυνατότητα να μας επιτηρούν ως το 2060!
Με αυτή την οπτική για να αποφασίσουμε τι θα ψηφίσουμε στις 21 Μάη είναι κρίσιμο να δούμε τι θέλουμε να σηματοδοτεί το αποτέλεσμα. Αν θα δίνει δηλαδή τις δυνατότητες Αριστερής αντιπολίτευσης την επόμενη μέρα, αν θα ενισχύει τις πιθανότητες να εκφραστεί ο παράγοντας που μπορεί να αλλάξει αποφασιστικά την κατάσταση, δηλαδή μια ορμητική είσοδο των αγωνιζόμενων εργατικών και λαϊκών μαζών στο πολιτικό σκηνικό. Με τα δικά τους αιτήματα, με τις δικές τους ανάγκες. Αυτή την προοπτική εξυπηρετεί στις 21 Μάη η ψήφος σε ΚΚΕ, ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη και ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ας δούμε λίγο πιο αναλυτικά κάποια πολύ βασικά για την εργατική τάξη “προγραμματικά” σημεία ξεκινώντας από τη θέση για πραγματικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων ενάντια στον πληθωρισμό και τα υπερκέρδη. Τα τελευταία χρόνια ο πληθωρισμός και η ακρίβεια μεταφέρουν το εργατικό και λαϊκό εισόδημα στα ταμεία των μεγάλων επιχειρήσεων. Οι αυξήσεις σε βασικά είδη υποχρεωτικής κατανάλωσης τρέχουν καθημερινά ταχύτερα από ότι έτρεχε τα 100 μέτρα ο Γιουσέιν Μπολτ με αποτέλεσμα το εργατικό εισόδημα να υποβαθμίζεται συνεχώς την ίδια ώρα που μεγάλες εμπορικές αλυσίδες, εταιρείες ενέργειας και διυλιστήρια καταγράφουν συνεχώς νέα ρεκόρ στην αύξηση κερδών. Παρόλα αυτά καμιά αλλαγή στην πολιτική του δεν παζαρεύει ο Μητσοτάκης ούτε για να ελέγξει τις τιμές ούτε καν για αύξηση των μισθών σε ποσοστό μεγαλύτερο του πληθωρισμού. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ από τη μεριά τους δεν δεσμεύονται σε τίποτα συγκεκριμένο σε αυτά τα θέματα και αρνούνται να τα θέσουν ως το βασικό επίδικο της συγκεκριμένης εκλογικής μάχης προτιμώντας να ασχολούνται με τα σενάρια συνεργασιών.
Σημείο δεύτερο που αναδείχθηκε με τραγικό τρόπο από το δυστύχημα στα Τέμπη. Οι ιδιωτικοποιήσεις σκοτώνουν και όχι μόνο στις μεταφορές. Η ασύστολη ενίσχυση του ιδιωτικού τομέα έχει οδηγήσει στα όρια της κατάρρευσης τα δημόσια νοσοκομεία και σχολεία. Η ΝΔ δηλώνει αποφασισμένη να συνεχίσει στο δρόμο της αιματηρής ανάπτυξης με ποιοτική επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων. Για το ίδιο θέμα και ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ δεν συζητάνε ανατροπή της πολιτικής των ιδιωτικοποιήσεων. Δεν τολμάνε να πουν οτιδήποτε για δημοκρατικό, κοινωνικό ή εργατικό έλεγχο σε στρατηγικούς τομείς που πρέπει να γίνουν ξανά περιουσία του δημοσίου.
Ένα μικρό παράδειγμα από το χώρο εργασίας μου είναι η παράδοση της καθαριότητας του μεγαλύτερου Πανεπιστημίου της χώρας (του ΕΚΠΑ) σε εργολαβικές εταιρείες με απόφαση που αναρτήθηκε στο Διαύγεια στις 8 Μάρτη λίγες μόνο μέρες μετά το ατύχημα στα Τέμπη. Από τότε η διοίκηση του Συλλόγου Εργαζομένων στο ΕΚΠΑ, όπου την απόλυτη πλειοψηφία με 5 στα 9 μέλη την έχει η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ, δεν έχει βγάλει ούτε μία ανακοίνωση 2 μήνες μετά. Για κινητοποιήσεις ούτε λόγος.
Λεφτά υπάρχουν για να ξαναγίνουν δημόσια όσα έχουν ιδιωτικοποιηθεί. Μόνο που η κυβέρνηση της ΝΔ προτιμά να δίνει τεράστιες ενισχύσεις στις μεγάλες επιχειρήσεις (πχ στην ενέργεια) και εξίσου σε εξοπλισμούς (τρίτο σημείο) αντί να χρηματοδοτεί τις λαϊκές ανάγκες. Η τελευταία πράξη της κυβέρνησης Μητσοτάκη στη βουλή, ήταν η έγκριση για πρόσθετες αγορές όπλων κόστους 2 δισ. Ευρώ. Στους εξοπλισμούς έχουν συνολικά διατεθεί δημόσιοι πόροι που ξεπερνούν το κόστος του καθενός από τα τρία αντιδραστικά μνημόνια. Ο Μητσοτάκης έχει μετατρέψει τη χώρα σε “προκεχωρημένο νατοϊκό φυλάκιο” και συνεχίζει την πολιτική Τσίπρα στη συμμαχία με τους σιωνιστές δολοφόνους της Παλαιστίνης. Ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ σιωπούν εκκωφαντικά για τα τεράστια ποσά που δίνονται για εξοπλισμούς ενώ ο Τσίπρας δε διστάζει να τη βγαίνει από τα δεξιά στον Μητσοτάκη καλώντας τον για παράδειγμα να κηρύξει μονομερώς ελληνική κυριαρχία στα 12 ναυτικά μίλια στο νότιο Αιγαίο και την Κρήτη.
Η σύγκλιση των 3 κομμάτων με βάση τα συμφέροντα των καπιταλιστών σε αυτά τα απολύτως κρίσιμα σημεία καθορίζει τις κυβερνητικές προοπτικές. Ο Μητσοτάκης έβγαλε την τετραετία επειδή είχε απέναντί του μια συναινετική και εκλογοκεντρική αντιπολίτευση από τον ΣΥΡΙΖΑ και είναι και ο λόγος που η Δεξιά έχει ελπίδες να ανανεώσει τον έλεγχό της στις πολιτικές εξελίξεις. Για τον ίδιο λόγο παραμένει ανοιχτό το σενάριο μιας κυβέρνησης ευρύτερης συναίνεσης αν το απαιτήσουν τα αποτελέσματα των εκλογών της 21 Μάη.
Με βάση τα παραπάνω ο καλύτερος τρόπος για να μαυρίσουμε το Μητσοτάκη είναι η ψήφος στην Αριστερά (είτε στο ΚΚΕ, είτε στο ΜΕΡΑ25-Συμμαχία για τη ρήξη, είτε στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ). Η ψήφος στην Αριστερά εκφράζει την απόρριψη της σύγκλισης με την πολιτική του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός διεθνώς μπαίνει σε περίοδο βαθέματος της κρίσης και αυτό θα το νιώσουμε πιο έντονα στη χώρα μας όπου ο καπιταλισμός είναι πιο αδύναμος. Η νέα κυβέρνηση, είτε αυτοδύναμη, είτε συναινέσεων, είτε ειδικού σκοπού, θα έχει ακόμη πιο σκληρή ατζέντα σε βάρος των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων. Μόνη αποτελεσματική απάντηση σε αυτό θα είναι η κλιμάκωση των κοινωνικών αγώνων. Οι κινητοποιήσεις μετά το δυστύχημα στα Τέμπη έδειξαν ότι αυτή η προοπτική είναι εφικτή και οι κινητοποιήσεις σε Γαλλία, Γερμανία, Πορτογαλία κ.α. στην Ευρώπη έδειξαν ότι είναι και απόλυτα αναγκαία. Ψηφίζουμε λοιπόν Αριστερά και προετοιμαζόμαστε για μια μαζική, ενωτική και ριζοσπαστική τακτική παρέμβαση και δράση απέναντι σε όσα ετοιμάζονται οι από πάνω να στείλουν καταπάνω μας.
Θοδωρής Πατσατζής
*Μέλος της Κ.Ε. της ΔΕΑ, Συμβασιούχος καθαριότητας στο ΕΚΠΑ
