[Φάκελος #21Μ: Το Radikal ρώτησε τους αγωνιστές του κινήματος τί θα ψηφίσουν στις εκλογές της 21ης Μαΐου και γιατί]
Οι φετινές εκλογές έρχονται μετά από μια μεγαλειώδη αγωνιστική παρουσία του κινήματος που ξέσπασε μετά τη δολοφονία των Τεμπών, για να διαψεύσει εκτιμήσεις για την απουσία των εργαζομένων, της νεολαίας, των καταπιεσμένων από το πολιτικό προσκήνιο.
Το έγκλημα στα Τέμπη έδειξε ξεκάθαρα το απάνθρωπο και καταστροφικό πρόσωπο του καπιταλισμού και το μέλλον που μας επιφυλάσσει η νεοφιλελεύθερη πολιτική. Έδειξε επίσης τα αποτελέσματα της πολιτικής των αποκρατικοποιήσεων που όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών ακολούθησαν συστηματικά.
Οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ήταν από την πρώτη στιγμή σε αυτό το κίνημα διεκδικώντας μια αντικαπιταλιστική επαναστατική προοπτική.
Όπως ήταν στην πρώτη γραμμή από την ίδρυσή της στους αγώνες
- ενάντια στα μνημόνια και τις επιταγές της ΕΕ
- για τη νίκη του ΟΧΙ στο δημοψήφισμα, αποτέλεσμα που ο ΣΥΡΙΖΑ και οι σημερινοί αποχωρήσαντεςαπό αυτόν ανέτρεψαν
- για τη συντριβή των ναζιστών της ΧΑ στο δρόμο και στα δικαστήρια
- για ανοικτά σύνορα για όλους και όλες τους/ις πρόσφυγες
- για εκπαίδευση για όλους και όλες, για δυνατό και μαχητικό κίνημα εκπαιδευτικών που δεν υποτάσσονται στις προσταγές του ΟΟΣΑ και του νεοφιλελεύθερου μοντέλου εκπαίδευσης
- με το φοιτητικό κίνημα για την ακύρωση της πανεπιστημιακής αστυνομίας
- για την υγεία για όλους και όλες, με τους μαχόμενους και τις μαχόμενες γιατρούς
- ενάντια στην καταστροφή του περιβάλλοντος από τη νεοφιλελεύθερη ανάπτυξη (είτε παίρνει τη μορφή των ανεμογεννητριών στα Άγραφα, είτε των εξορύξεων στη Δυτική Ελλάδα, είτε της καύσης σκουπιδιών στη Μαγνησία κλπ.)
- ενάντια στο σεξισμό και την εκμετάλλευση του γυναικείου σώματος
- για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ
- για τα δικαιώματα των αποκλεισμένων
- για τη ΔΙΚΕΟΣΥΝΙ στους Ρομά
- κατά των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Γιατί οι αγωνιστές και οι αγωνίστριες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν επιλέγουν ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο
- ενάντια στον εθνικισμό και την καταπίεση των μειονοτήτων κ.ά.
Είναι ατέλειωτος ο κατάλογος των αγώνων που δώσαμε και θα εξακολουθήσουμε να δίνουμε. Γιατί εμείς δεν ζητάμε την ψήφο ως ανάθεση. Κατεβαίνουμε στις εκλογές για να καταγραφεί το δυναμικό αντικαπιταλιστικό ρεύμα, ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και τον ρεφορμισμό.
Γι’ αυτό είναι σαθρό το επιχείρημα της «χαμένης» ψήφου που ακούμε για μία ακόμη φορά και σε αυτές τις εκλογές. Και στο σαθρό αυτό επιχείρημα, απαντάμε:
- χαμένη είναι η ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ, με το κεντροαριστερό προσωπείο αυτή τη φορά. Έχουμε την εμπειρία της κυβέρνησης της «1ης φοράς Αριστεράς», και τίποτα δεν μας πείθει ότι η δεύτερη δεν θα είναι χειρότερη, μπροστά και στην νέα οικονομική κρίση. Είδαμε και βλέπουμε τα παιχνίδια της συναίνεσης στο σύστημα και δεν μας αφορά μια συστημική πολιτική με ολίγη από δικαιωματισμό, όσο επιτρέπει η τυχόν συνεργασία κάθε φορά (πριν ΑΝΕΛ τώρα ΠΑΣΟΚ…)
- χαμένη είναι η ψήφος στο ΚΚΕ. Ψήφος περιχαράκωσης, με την προσμονή των «ώριμων συνθηκών». Τίποτα δεν θα αλλάξει για την εργατική τάξη αν το ΚΚΕ εκλέξει 2-3 παραπάνω βουλευτές, όταν έχουμε δει τη μορφή της «πάλης» που επιλέγει εντός Κοινοβουλίου
- χαμένη είναι η ψήφος στο συνασπισμό ΜΕΡΑ25/ΛΑΕ. Σε μια ευκαιριακή/ψηφοθηρική συνεργασία, με στόχο την εκλογή βουλευτών που διεκδικούν την πολιτική ενός «καλού ΣΥΡΙΖΑ», ένα συμπίλημα προσωποκεντρικών, κεϋνσιανών και εθνικοαναπτυξιακών πολιτικών. Με την αστεία πρόταση της «Δήμητρας» να υπόσχεται καλύτερη διαχείριση
Χαμένη λοιπόν είναι η ψήφος στο ρεφορμισμό ή σε σχήματα περιχαράκωσης που κρατούν την εργατική τάξη στο περιθώριο.
Στη σημερινή συνθήκη, μόνο η ενίσχυση στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό μιας αντικαπιταλιστικής-επαναστατικής Αριστεράς μπορεί να οδηγήσει σε ανατροπή των ταξικών-πολιτικών συσχετισμών. Μόνο η ενοποίηση των αγώνων σε ένα ταξικό αντικαπιταλιστικό πρόγραμμα μπορεί να αμφισβητήσει την πολιτική κυριαρχία του κεφαλαίου. Για να διαδοθεί ένα πρόγραμμα που θα περιλαμβάνει:
- Γενναία αύξηση των μισθών με ταυτόχρονη μείωση των ωρών εργασίας
- Ολική επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και των συλλογικών συμβάσεων
- Αποκατάσταση και επέκταση των συνδικαλιστικών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων
- Προστασία της εργασίας, απαγόρευση των απολύσεων, έλεγχο της αγοράς εργασίας
- Μαζικές δημόσιες επενδύσεις στην υγεία, στην εκπαίδευση, στην ασφάλιση, στην κοινωνική πρόνοια, σε ζωτικής σημασίας υποδομές
- Μαζικές δημόσιες επενδύσεις για την προστασία και αποκατάσταση του περιβάλλοντος
- Σεβασμό στα δικαιώματα όλων των ανθρώπωνανεξάρτητα από φυλή, φύλο, θρησκεία, σεξουαλικό προσανατολισμό
- Αφοπλισμό της αστυνομίας και κατάργηση των ΜΑΤ, ΥΑΤ, ΔΙΑΣ, ΟΠΚΕ, ΔΡΑΣΗ
- Σύνορα ανοιχτά˙ άσυλο, στέγη, εκπαίδευση και χαρτιά για πρόσφυγες και μετανάστες
- Διεθνιστική πολιτική ειρήνης και συνεργασίας των λαών, στην Ευρώπη, στα Βαλκάνια, στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο
Προϋπόθεση για να γίνουν αυτά είναι η κοινωνικοποίηση κάτω από εργατικό έλεγχο της παραγωγής των βασικών αγαθών, των υποδομών, των ΜΜΕ, του τραπεζικού συστήματος, χωρίς αποζημίωση των ιδιοκτητών˙ ο έλεγχος των εργαζομένων στην οικονομία και στους θεσμούς της διοίκησης˙ η απαλλοτρίωση όσων επιχειρήσεων κλείνουν˙ η σύγκρουση με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, η επαναστατική ρήξη και έξοδος από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ και όλους τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς.
Για ένα τέτοιο πρόγραμμα, ΑΝΤΑΡΣΥΑ στη ζωή και στις κάλπες!
Γιάννα Κατσιαμπούρα
*Ιστορικός, μέλος της ΟΚΔΕ Σπάρτακος
