Μια χώρα σε καταστολή

Τι είναι αυτό που κάνει μια κοινωνία να δέχεται ότι 700 άνθρωποι βρίσκονται πνιγμένοι στον βυθό της Πύλου;

Τι είναι αυτό που κάνει μια κοινωνία να δέχεται ότι 57 άνθρωποι, κυρίως φοιτητές, σκοτώθηκαν στα Τέμπη κι ακόμα οι ευθύνες είναι θολές; Τι είναι αυτό που κάνει μια κοινωνία να δέχεται ότι κάηκαν 935.000 στρέμματα στον Έβρο;

Φοβάμαι πως δεν απέχει πολύ από το ίδιο που κάνει υπαλλήλους μιας ακτοπλοϊκής εταιρείας να πετάνε στη θάλασσα έναν άνθρωπο, ο οποίος προσπαθεί να μπει στο πλοίο την τελευταία στιγμή. Πως δεν απέχει από το ίδιο που επέτρεψε στον υπουργό Ναυτιλίας Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη να σχολιάσει ανερυθρίαστα χθες το πρωί στο Open «Εγώ θεωρώ πως σήμερα υπάρχουν αυτοί που θρηνούν τον αδικοχαμένο και υπάρχουν και αυτοί που θρηνούν για αυτούς που πήγαν να κάνουν τη δουλειά τους, να φέρουν πίσω ένα μισθό, ένα μεροκάματο και σήμερα βρίσκονται κατηγορούμενοι για δολοφονία».

Και τον δημοσιογράφο Δημήτρη Καμπουράκη να συναινεί φωναχτά «Ε, μα ναι»! Το ίδιο που έκανε τον κ. Βαρβιτσιωτη αργότερα να διαβεβαιώνει στον Σκάι πως δεν απουσίαζαν οι λιμενικοί από το σημείο – χωρίς να του επισημαίνει κανένας ότι, αν δεν απουσίαζαν, αλλά δεν παρενέβησαν επίσης, βαρύνονται και οι λιμενικοί.

Φταίει η πανδημία που μας εξάσκησε σε μία εγωκεντρική αλλά και λογική κι ανθρώπινη περιπέτεια επιβίωσης εξασκώντας μας ταυτόχρονα στις ανθρώπινες απώλειες ως καθημερινή παράθεση αριθμών – για την οποία ουδείς έφταιγε, ούτε η κυβέρνηση που δεν φρόντισε για την ενίσχυση του συστήματος υγείας;

Φταίει η διακυβέρνηση που κάνει «διδακτορικό» στην αποποίηση ευθυνών πάσης φύσεως και στην επικοινωνιακή διαχείριση και της πιο ακραίας συνθήκης και ένα μιντιακό σύστημα που στηρίζει λυσσαλέα αυτή την επιλογή; «Η χώρα είναι ένας γέροντας που κοιτάει απλανώς εικόνες στο γυαλί ενώ η φωτιά καίει την κουβέρτα στα πόδια του», έγραψε ο εκπαιδευτικός και εκ των ιδρυτών του Σημείου για τη Μελέτη της Ακροδεξιάς Κωστής Παπαϊωάννου πρόσφατα, πριν κι από το τελευταίο περιστατικό.

Αυτό που κάποιοι επιβάτες το παρακολουθούσαν φωνάζοντας, κάποιοι χτύπησαν την πόρτα του καπετάνιου και όλοι άκουσαν τα μεγάφωνα να διαβεβαιώνουν ότι «η καθυστέρηση απόπλου του πλοίου οφείλεται σε περιστατικό που έγινε στο λιμάνι του Πειραιά. Το πλοίο δεν έχει καμία ευθύνη για το συμβάν».

 

Ναταλί Χατζηαντωνίου

 

Εφημερίδα των Συντακτών

Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook 
Ακολούθησε μας στο Twitter
Ακολούθησε μας στο Instagram

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου μόνο αν:
– Αναφέρεται ως πηγή το radikal.gr στο σημείο όπου γίνεται η αναφορά.
– Στο τέλος του άρθρου ως Πηγή
– Σε ένα από τα δύο σημεία να υπάρχει ενεργός σύνδεσμος

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Σχετικά Άρθρα

Η προοπτική μιας επαναστατικής χειραφέτησης

Το πιο σημαντικό ιδεολογικό κενό που παρουσιάζεται στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες είναι ότι απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα δεν προβάλλεται μια συνολική, καθολική, εναλλακτική προοπτική, δεν