Παρασκευή 21 Ιούλη, στις 7:30 μμ, στον κήπο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων (Θησείο, πεζόδρομος Ερμού 134)
Θα μιλήσουν:
- Δημήτρης Κατσορίδας, ΙΝΕ ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ,
- Πέτρος Λινάρδος-Ρυλμόν, συντακτική επιτροπή της εφημερίδας Εποχή
- Μαρία Στύλλου, περιοδικό Σοσιαλισμός από τα κάτω
- Χαιρετισμό θα απευθύνει ο Γιώργος Μαυρίκος, πρώην γραμματέας της ΓΣΕΕ και πρώην βουλευτής του ΚΚΕ.
Εκδήλωση στη μνήμη του Δημήτρη Λιβιεράτου οργανώνει το Μαρξιστικό Βιβλιοπωλείο για να τιμήσει τον ιστορικό του εργατικού κινήματος, το συγγραφικό έργο του αλλά και τη δράση του. Η εκδήλωση θα γίνει στον κήπο του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων στο Θησείο (Ερμού 134), την Παρασκευή 21 Ιούλη στις 7.30μμ. Θα μιλήσουν ο Δημήτρης Κατσορίδας από το ΙΝΕ ΓΣΕΕ/ΑΔΕΔΥ, ο Πέτρος Λινάρδος-Ρυλμόν από τη συντακτική επιτροπή της εφημερίδας Εποχή και η Μαρία Στύλλου από το περιοδικό Σοσιαλισμός από τα κάτω. Θα παρέμβει απευθύνοντας χαιρετισμό ο Γιώργος Μαυρίκος, επιτ. πρόεδρος της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, πρώην γραμματέας της ΓΣΕΕ και πρώην βουλευτής του ΚΚΕ.
Ο Δημήτρης Λιβιεράτος που έφυγε από κοντά μας στις 16 Ιούνη ήταν ένας μεγάλος ιστορικός του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα. Έπιασε το νήμα από τον Γιάννη Κορδάτο, που το μακρινό 1932 δημοσίευε την πολύτιμη και σήμερα Ιστορία του Ελληνικού Εργατικού Κινήματος, και συνέχισε επάξια να ξεθάβει, να διασώζει τη συλλογική μνήμη των αγώνων της εργατικής τάξης.
Όταν το 1976 κυκλοφορούσε για πρώτη φορά ο πρώτος τόμος των «Κοινωνικών Αγώνων στην Ελλάδα», ακόμα και το πρωτοποριακό έργο του Γ. Κορδάτου ήταν πλέον σχετικά άγνωστο και «θαμμένο». Η κυριαρχία του σταλινισμού στην Αριστερά από τα μέσα της δεκαετίας του 1930 σήμαινε ότι οι προηγούμενες σελίδες της ιστορίας είχαν «σκιστεί». Ο Δ. Λιβιεράτος τις έβαλε στη θέση που τους αρμόζει.
Τα βιβλία του εξακολουθούν να είναι απαραίτητα για όσους/ες θέλουν να μελετήσουν την ιστορία της ταξικής πάλης από τον Μεσοπόλεμο και μετά. Το ότι ο Δ. Λιβιεράτος επέλεξε αυτό το πεδίο της έρευνας, έχει την πολιτική του σημασία. Η άποψη ότι ο ελληνικός καπιταλισμός ήταν «στρεβλός» και ότι δεν διέθετε μια άξια λόγου εργατική τάξη –αντίθετα ήταν μια θάλασσα νοικοκυραίων, φτωχών με κάποια μεγάλα τζάκια («ολιγάρχες»)– βάραινε και βαραίνει ακόμα σε πολλά ρεύματα της Αριστεράς. Για τις ηγεσίες της ήταν η θεωρητική επένδυση της στρατηγικής των σταδίων που παρέπεμπε την εργατική επανάσταση στο μέλλον ενώ στο παρόν επέβαλε τους συμβιβασμούς με την άρχουσα τάξη.
Ο Δημήτρης Λιβιεράτος «πάτησε» στο έργο του μεγάλου επαναστάτη μαρξιστή Παντελή Πουλιόπουλου –το βιβλίο Δημοκρατική ή Σοσιαλιστική Επανάσταση στην Ελλάδα (1934)– και μας έδωσε το πανόραμα των αγώνων μιας τάξης που έχει παίξει καθοριστικό ρόλο σε όλες τις κρίσιμες στιγμές της σύγχρονης ιστορίας. Η αισιοδοξία για τη δύναμη και τη δυναμική αυτής της τάξης ήταν το σήμα κατατεθέν του Δ. Λιβιεράτου μέχρι το τέλος.
Η ημερομηνία της εκδήλωσης συμπίπτει με μια σημαντική επέτειο. Στις 21 Ιούλη του 1965 η αστυνομία δολοφονούσε τον Σωτήρη Πέτρουλα. Στο «Χρονικό του Ιουλίου του 1965» που περιλαμβάνεται στην έκδοση του Μαρξιστικού Βιβλιοπωλείου Ιουλιανά 1965, ο Δ. Λιβιεράτος μας έχει αφήσει μια πολύτιμη μαρτυρία για εκείνη την έκρηξη. Τότε, το παλατιανό πραξικόπημα με την καθαίρεση του Γ. Παπανδρέου πυροδότησε την έκρηξη των Ιουλιανών. Όπως γράφει ο Δ. Λιβιεράτος: «Ενώ οι αυλόδουλοι προσπαθούν να βρουν νέους υπουργούς, οι γειτονιές της Αθήνας αναταράσσονται. Τα εργατικά προάστια, τα εργοστάσια, τα μαγαζιά, οι νεολαίοι κινητοποιούνται….»
Τον πιο καθοριστικό ρόλο στα Ιουλιανά τον έπαιξαν οι απλοί άνθρωποι, οι εργαζόμενοι, η νεολαία που συγκρούστηκαν επί 70 μέρες με τη μοναρχία και δεν την άφησαν να περάσει τα σχέδιά της.
Κι όπως επισημαίνει στο ίδιο βιβλίο η Μ. Στύλλου: «Το ημερολόγιο του Δημήτρη Λιβιεράτου που γράφτηκε τον Οκτώβρη του 1965, αμέσως μετά τα γεγονότα, είναι η πιο τρανταχτή απόδειξη ότι την ιστορία τη γράφουν οι από κάτω και όχι οι επώνυμοι. Έχει δίκιο ο Μαρξ όταν λέει ότι η ιστορία αλλάζει από τη δράση των απλών ανθρώπων, ακόμα και αν δεν μπορούν να προβλέψουν τι θα γίνει στο τέλος. Η εργατική τάξη δεν είναι ένα άγραφο χαρτί που πάνω σ’ αυτό οι κάθε λογής ηγεσίες γράφουν την ιστορία όπως θέλουν. Είναι το υποκείμενο της επαναστατικής αλλαγής της κοινωνίας και έρχονται στιγμές που αυτός ο παράγοντας ξεπροβάλλει ολοζώντανος στο προσκήνιο.»
Πάρτε μέρος στην εκδήλωση μνήμης στον Δ. Λιβιεράτο την Παρασκευή 21 Ιούλη στις 7.30μμ στον ΣΕΑ. Πενήντα οχτώ χρόνια μετά τα Ιουλιανά, δεν ξεχνούμε, συνεχίζουμε για να χτίσουμε την Αριστερά που μπορεί να πάει τους αγώνες μας μέχρι τη νίκη!
