Δυστυχώς, ένα 12χρονο κοριτσάκι αποτελεί το επίκεντρο όλου του δημόσιου λόγου, για εγκληματικές πράξεις εναντίον του, και βεβαίως συζητείται σε όλη τη χώρα.
Δικαίως συζητείται, είναι καλό ο λαός να έχει γνώση και γνώμη για όλα τα σκοτεινά παρασκήνια των πατριαρχικών εγκλημάτων. Αρκεί να συζητείται σφαιρικά.
Υπάρχει όμως αυτές τις μέρες και μεγάλη έκπληξη πολλών δημοσιολογούντων, για το κακούργημα εναντίον του κοριτσιού, σαν να γεννήθηκαν χθες και να μην γνωρίζουν τα πινάκια των δικαστηρίων που είναι γεμάτα από τέτοιες πράξεις, ή να μην γνωρίζουν πόσες τέτοιες πράξεις αποσιωπούνται και αποκρύβονται, δεν καταγγέλλονται καν, δεν φτάνουν στα πινάκια. Ή να μην γνωρίζουν πόσες τέτοιες πράξεις, όταν φτάνουν στα πινάκια των δικαστηρίων, αθωώνονται ή πέφτουν στα μαλακά, και πόσες φορές ακούγεται από έναν 57χρονο άνδρα ότι δεν την βίασα, την 14χρονη, είχαμε συναινετική σχέση.
Ή να μην γνωρίζουν πόσα χρόνια σέρνεται στα δικαστήρια μια καταγγελία για κακοποίηση ανήλικης, ας πούμε εφτά χρόνια, πόσες μηνύσεις για συκοφαντική δυσφήμιση τρώει η καταγγέλλουσα και πόσο βασανιστήριο γι’ αυτήν και την οικογένεια που ηρωικά την στηρίζει είναι η ακροαματική διαδικασία, όταν εξελίσσεται, μετά από αναβολές επί αναβολών. Και πόσα λεφτά θα πληρώσουν για τη νομική στήριξη της καταγγελίας, οικογένειες που δεν τους περισσεύουν τα χρήματα. Αν δεν τα γνωρίζουν, τους και τις καλούμε να διαβάζουν καθημερινά το Μωβ, που είναι απλώς ένας μικρός φεμινιστικός ιστότοπος, και παρουσιάζει τις καταγγελίες αλλά καλεί και σε αλληλεγγύη στις καταγγέλλουσες, και στοχοποιείται μάλιστα γι’ αυτό, ακόμα και με μηνύσεις και αυτόφωρα.
Και παρακάτω, πόσο βαθιά εμπεδωμένη είναι η πατριαρχική αντίληψη ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο έλεγχος του σώματος μιας γυναίκας, ακόμα περισσότερο μιας ανήλικης, τόσο πιο απολαυστικό είναι το σεξ, δηλαδή ο βιασμός. Ναι τους διεγείρει αυτούς τους ανώμαλους η άσκηση εξουσίας σ’ ένα κορμί, και γι’ αυτό παραβλέπουν τις πιθανές συνέπειες του νόμου, οι οποίες εξάλλου έρχονται με το σταγονόμετρο, σε ελάχιστες από αυτές τις περιπτώσεις. Είναι όμως ανώμαλοι αυτοί, που τους βλέπουμε αυτές τις μέρες στις οθόνες μας, ή μήπως είναι ένα κομμάτι από τους νορμάλ, τους κανονικούς, που εκπαιδεύονται σ’ αυτή την ακραία μορφή άσκησης εξουσίας;
Γι’ αυτό, το θέμα δεν είναι πρωτίστως οι συνέπειες του νόμου, αλλά η επιθυμία πολλών ανδρών να προβούν σε ένα κακούργημα, της εκπόρνευσης ανήλικης. Ποια είναι τα κανάλια που γεννούν και συντηρούν αυτή την επιθυμία η οποία παράγει κακουργήματα; Καλούμε τους κανονικούς ανθρώπους, γυναίκες και άνδρες, να εμβαθύνουμε μαζί γιατί είναι τόσο δελεαστική μια τέτοια συμπεριφορά.
Και για άλλο ένα θέμα δεν μπορεί να πέσει καμιά και κανένας από τα σύννεφα. Ότι το κοριτσάκι ήταν από φτωχή ή πάμφτωχη οικογένεια, ένα παιδί συν 7 άλλα. Και γιατί υπάρχει φτώχια, ας αναρωτηθούμε. Δεν μας διαφεύγει ότι το φαινόμενο της πορνείας στηρίζεται κυρίως στις οικονομικές ανισότητες, και οδηγεί τις ίδιες τις γυναίκες ή και τις οικογένειές τους, να πουλούν τα σώματα για να επιβιώσουν.
Φυσικά ο νόμος τους αντιμετωπίζει όλους και όλες ισότιμα, φτωχούς και πλούσιους. Χωρίς συχνά να συνυπολογίζει τις συνθήκες κάτω από τις οποίες τελέστηκαν κάποια εγκλήματα. Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή, άλλωστε, όπως διακηρύσσει η ίδια.
Όπως και να έχει, αναμένουμε φυσικά την τιμωρία των θυτών αυτών των αποκρουστικών κακουργημάτων, και την ανεύρεση όλων των πορνοπελατών επίδοξων ή αληθινών παιδοβιαστών. Ανεξάρτητα βεβαίως από το ποιος ή ποια τους διευκόλυνε, αν τους διευκόλυνε, το κακούργημα παραμένει και ζητά την τιμωρία του. Και την αναμένουμε όχι σε εφτά χρόνια, αλλά χθες.
Όχι όμως και να επανέρχονται, ευκαιρίας δοθείσης, αντιλήψεις περί επαναφοράς της θανατικής ποινής ή του χημικού ευνουχισμού, που έχουν καταδικαστεί σε δημοκρατικές χώρες, όσο δημοκρατικές κι αν είναι αυτές. Εξάλλου η κατάργηση τέτοιων ποινών είναι ένα δείγμα δημοκρατίας. Γιατί στηρίζεται στην αρχή ότι το έγκλημα μπορεί να εκτελείται ατομικά, αλλά προκύπτει κοινωνικά, από τον τρόπο συγκρότησης μιας κοινωνίας και τις αξίες που προωθεί. Έχουμε λοιπόν μια κοινωνία πατριαρχική και καπιταλιστική, που παράγει τέρατα, αντί όμως να εξαφανίσουμε τα τέρατα ας προσπαθήσουμε, έστω βήμα βήμα, να εξαφανίσουμε τις αιτίες που τα παράγουν.
*Πρωτοδημοσιεύτηκε στο Μωβ
