Τρία χρόνια υγειονομικής κρίσης, αμηχανίας της Αριστεράς και απόσυρσής της από κρίσιμες μάχες

Η τρίχρονη πανδημία της COVID-19 και η διαχείρισή της σημάδεψαν ανεξίτηλα την κοινωνία, ιδίως σε χώρες όπως η Ελλάδα, με το πληγωμένο σύστημα υγείας και τα ακραία αυταρχικά μέτρα που επιβλήθηκαν.

Η αξέχαστη αυτοθυσία των υγειονομικών, που όλος ο λαός διαπίστωσε και αναγνώρισε, και ο αγώνας της αριστεράς ενάντια στην κυβερνητική προσπάθεια διάλυσης της δημόσιας υγείας δεν απέτρεψαν τον βαθύ τραυματισμό της κοινωνίας από τους ισχυρούς που έκαναν την κρίση ευκαιρία. Ενώ διάφορα μοντέλα για την αντιμετώπιση της πανδημίας εφαρμόστηκαν παγκόσμια, εκείνο που ακολούθησε η χώρα μας δεν μπορεί να θεωρηθεί το πιο επιτυχημένο με βάση τα αποτελέσματά του. Με ευθύνη της κυβέρνησης, μαζί με την πιο σκληρή καραντίνα στην Ευρώπη είχαμε και τα χειρότερα υγειονομικά αποτελέσματα.

Τα ζητήματα δημόσιας υγείας είναι εγγενώς πολυδιάστατα και η πολιτική τους προσέγγιση έχει μεγάλη σημασία. Εμείς που υπογράφουμε το παρόν κείμενο και προερχόμαστε από όλο το φάσμα της αριστεράς και των αυτοοργανωμένων κινημάτων κοινωνικής απελευθέρωσης και δικαιοσύνης, ζητούμε από τα κοινοβουλευτικά κόμματα που αυτοπροσδιορίζονται ως αριστερά και κομμουνιστικά, καθώς και από τις εκτός κοινοβουλίου αριστερές και κινηματικές συλλογικότητες, να τοποθετηθούν στα παρακάτω κρίσιμα ερωτήματα, που αφορούν στο κορυφαίο ζήτημα της διαχείρισης της πανδημίας, συνυπολογίζοντας τόσο τα τρέχοντα επιστημονικά δεδομένα όσο και τα πολιτικά τους συμπεράσματα από τα τρία χρόνια της υγειονομικής κρίσης.

1. Εκτιμά το κόμμα ή η συλλογικότητά σας ότι τα λοκντάουν προστάτεψαν αποτελεσματικά από την πανδημία; Επηρέασαν θετικά ή αρνητικά την οικονομική κατάσταση των λαϊκών και των πιο ευάλωτων κοινωνικών στρωμάτων; Έδωσαν ευκαιρία για σύντονη αναδιάρθρωση της οικονομίας υπέρ του κεφαλαίου, μεταφέροντας εξουσία και πόρους στο ολιγαρχικό κομμάτι του και κατ’ εξοχήν στις μεγάλες φαρμακευτικές; Ποιες ήταν συνολικά οι επιπτώσεις τους στην ταξική πάλη;
2. Η επιβολή των περιοριστικών μέτρων αποσκοπούσε αποκλειστικά στην αντιμετώπιση της υγειονομικής κρίσης; Πώς συνέβαλαν οι πολιτικές περιορισμού των ελευθεριών με αφορμή την COVID-19 σε ένα ολοένα πιο αυταρχικό κράτος, που αντιμετωπίζει σκληρά κάθε κίνημα και διεκδίκηση; Ποιες ήταν συνολικά οι πολιτικές επιπτώσεις τους;
3. Δικαιολογείται πολιτικά και επιστημονικά η πραγματοποίηση υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων; Ειδικότερα μπορεί να δικαιολογηθεί υποχρεωτικός εμβολιασμός για την αντιμετώπιση πανδημιών και, μάλιστα, με σκευάσματα/εμβόλια πειραματικά –που δεν έχουν πλήρως αδειοδοτηθεί– χωρίς επαρκή στοιχεία για την ασφάλεια και αποτελεσματικότητά τους; Μπορεί να δικαιολογηθεί υποχρεωτικός εμβολιασμός για τις ομάδες χαμηλού κινδύνου, όπως είναι τα παιδιά και οι έφηβοι; Χωρίς τα απαραίτητα δεδομένα μπορεί να υποστηριχθεί υποχρεωτικός εμβολιασμός ιδίως για ομάδες υψηλού κινδύνου, όπως οι έγκυοι, στις οποίες η χορήγηση φαρμακευτικών σκευασμάτων παρουσιάζει ιδιαίτερο ρίσκο, ή/και οι πάσχουσες και πάσχοντες από αυτοάνοσα νοσήματα;
4. Ήταν επιτρεπτός ο μαζικός εμβολιασμός χωρίς εξατομικευμένη ιατρική εκτίμηση και, κατά βάση, παρακάμπτοντας τους θεράποντες ιατρούς;
5. Ήταν επιτρεπτή η υποκατάσταση αρμόδιων θεσμικών οργάνων για τη δημόσια υγεία (π.χ. Ε.Ο.Φ.) από επιτροπές («επιτροπή ειδικών», «επιτροπή εμβολιασμού» κ.λπ.), τα μέλη των οποίων μάλιστα απέκτησαν «ακαταδίωκτο»;
6. Ήταν επιτρεπτές οι διακρίσεις σε βάρος των ανεμβολίαστων πολιτών; Ήταν και είναι δικαιολογημένοι οι υποχρεωτικοί διαγνωστικοί έλεγχοι σε όσους είναι ανεμβολίαστοι ή δεν έχουν επικαιροποιήσει τον εμβολιασμό τους; Είναι πολιτικά παραδεκτό να απαιτείται επίδειξη «υγειονομικών διαβατηρίων» για την εργασία ή και τη συμμετοχή σε κοινωνικές δραστηριότητες;
7. Ήταν επιτρεπτό η κυβέρνηση να θέσει σε αναστολή υγειονομικό προσωπικό που δεν εμβολιάστηκε; Δικαιούνται οι υγειονομικοί σε αναστολή να αποζημιωθούν πλήρως για το διάστημα που βρέθηκαν εκτός εργασίας; Πρέπει να υποβάλλονται σε υποχρεωτικά τεστ οι ανεμβολίαστοι υγειονομικοί και όσοι δεν έχουν επικαιροποιήσει τον εμβολιασμό τους; Η τιμωρητική αντιμετώπιση των υγειονομικών που δεν εμβολιάστηκαν σχετίζεται με την κυβερνητική προσπάθεια διάλυσης και χειραγώγησης του συστήματος υγείας;
8. Μπορούν να χαρακτηριστούν «αρνητές της επιστήμης», «ψεκασμένοι» κ.ο.κ. όσοι αντιτάχθηκαν στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού ή/και όσοι διατηρούσαν επιφυλάξεις για την ασφάλεια των εμβολίων; Τα κινήματα ενάντια στον υποχρεωτικό εμβολιασμό είναι ακροδεξιά;
9. Μελετά το κόμμα ή η συλλογικότητά σας την εξέλιξη της νοσηρότητας και της συνολικής θνησιμότητας στη χώρα μας και στις άλλες χώρες όπου, μεταξύ άλλων, επιβλήθηκε μαζικός εμβολιασμός με εμβόλια mRNA;
10. Έχει μελετήσει το κόμμα ή η συλλογικότητά σας τις εναλλακτικές φαρμακευτικές και άλλες αγωγές που προτάθηκαν από την αρχή της πανδημίας; Έχετε αποτιμήσει τα αποτελέσματα της μαζικής εφαρμογής τους σε χώρες όπως Κίνα, Κούβα, Νικαράγουα, Ινδία, Ιαπωνία κ.λπ.;
11. Έχει μελετήσει το κόμμα ή η συλλογικότητά σας τις συνολικές πολιτικές δημόσιας υγείας στις χώρες που αυτοπροσδιορίζονται ως μη καπιταλιστικές, και έχει επισημάνει τις διαφορές τους από τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν στη χώρα μας;
12. Διαθέτει το κόμμα ή η συλλογικότητά σας συνολική κριτική της πολιτικής δημόσιας υγείας που εφαρμόστηκε στη χώρα μας;
13. Διαθέτει το κόμμα ή η συλλογικότητά σας συνολική κριτική των τρόπων με τους οποίους ο καπιταλισμός και, πιο συγκεκριμένα, το χρηματοπιστωτικό και τεχνο-οικονομικό σύμπλεγμα που εδρεύει προνομιακά στη Δύση (π.χ. μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες) επηρεάζει την εξέλιξη και την εφαρμογή της επιστημονικής γνώσης;
14. Θεωρεί το κόμμα ή η συλλογικότητά σας ότι η διαχείριση της πανδημίας, στη χώρα μας και διεθνώς, ήταν διαφανής και σύμφωνη με τα εκάστοτε επιστημονικά δεδομένα; Αν όχι, τότε πού εντοπίζετε τα κυριότερα προβλήματα;

 

Προσβλέπουμε σε σαφείς και ειλικρινείς απαντήσεις στα παραπάνω ερωτήματα προκειμένου να τροφοδοτηθεί ο πολιτικός διάλογος, να βοηθηθεί ο λαός να αποκτήσει καθαρή εικόνα για το τι πρεσβεύει η κάθε πολιτική δύναμη και να ανακοπεί η άνοδος της δεξιάς την οποία διευκόλυνε καίρια το ότι οργανωμένες δυνάμεις της αριστεράς και των κινημάτων στη χώρα μας φαίνεται να υιοθέτησαν βασικά στοιχεία του κυρίαρχου καπιταλιστικού αφηγήματος.

 

 

Γεωργία Αγγελοπούλου, Δημόσιος Υπάλληλος, Αθήνα

Δημήτρης Αλεξίου, Άνεργος, Αθήνα

Κωστής Ανετάκης, Συγγραφέας, Δρ. Ιατρικής Σχολής ΔΠΘ, Θεσσαλονίκη

Γιάννης Αντωνίου, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, Ηνωμένο Βασίλειο

Άρης Αργυρόπουλος, Ιδιωτικός Υπάλληλος, Αθήνα

Νικόλαος Αρσένιος, Κληρικός-Θεολόγος, Θεσσαλονίκη

Βασιλική Ασημακοπούλου, Βρεφονηπιοκόμος, Αθήνα

Αποστόλης Βασόπουλος, Πολιτικός Μηχανικός, Πειραιάς

Αγγελική Βιδάλη, Μαθηματικός, Αθήνα

Μιχάλης Βλαϊκούδης, Ιδιωτικός Υπάλληλος, Θεσσαλονίκη

ΣπυράγγελοςΒλαϊκούδης, Ιδιωτικός Υπάλληλος, Θεσσαλονίκη

Ιουλιέττα Γεωργιάδη, Αθήνα

Νίνα Γεωργιάδου, Συνταξιούχος Εκπαιδευτικός, Κάλυμνος

Φανή Γιαννακούδη, Νομικός, Θεσσαλονίκη

Σοφία Γκούρα, Ιδιωτική Υπάλληλος, Αθήνα

Κική Γρέβια, Αρχιτέκτων Μηχανικός, Αθήνα

Πάρις Δάγλας, Συντάκτης, Αθήνα

Γεώργιος Δένδιας, Ιδιωτικός Υπάλληλος, Αθήνα

Γιάννης Διακάκης, Μηχανολόγος Μηχανικός, Αθήνα

Άγγελος Δουκέλης, Μηχανολόγος Μηχανικός, Αθήνα

Μάνος Εμμανουηλίδης, Γιατρός ΕΣΥ, Θεσσαλονίκη

Δημήτρης Ευθυμιάδης, Διευθυντής Καρδιολόγος Αεροδιακομιδών ΕΚΑΒ, Αθήνα

Γιούλη Ηλιοπούλου, Πολιτικός Μηχανικός MSc, Αθήνα

Βασίλειος Ιζδράνης, Ψυχολόγος

Χρυσάνθη Ιωαννίδου, Νοικοκυρά, Θεσσαλονίκη

ΔιαμάντηςΚαραγιώργος, Συμβασιούχος Οδηγός στο ΕΣΥ, Θεσσαλονίκη

Ευτυχία Καραγιώργου, Τεχνολόγος Ιατρικών Εργαστηρίων,Συμβασιούχος στο ΕΣΥ, Θεσσαλονίκη

Ανδρέας Κάρλος, Συνταξιούχος, Αθήνα

Μιχάλης Καρπουτσής, Γραμματέας Σωματείου Εργαζομένων ΔΕΥΑΣ, Σέρρες

Μανώλης Κασιμάτης, Εικαστικός, Αθήνα

Νίκος Κατσουλάκος, Μηχανολόγος Μηχανικός, Ε.Π. ΑΕΝ Ασπροπύργου, Δροσιά Αττικής

Τάσος Κομιτόπουλος, Λογιστής, Πειραιάς

Γιάννης Κουκουλάς, Ιστορικός Τέχνης, Αθήνα

Μάιρα Κουντάννη, Κοινωνική Ψυχοθεραπεύτρια, Αθήνα

Αθηνά Κουρή, Δημοσιογράφος, Αθήνα

Θέμης Κουτσιούκης, Πολιτικός Επιστήμονας, Λάρισα

Νίκος Κριτζάλης, Γεωλόγος, Μελισοκόμος, Άμφισσα

Νικήτας Κρόμπας, Μουσικός, Καλαμάτα

Σταύρος Κωνσταντόπουλος, Εργάτης Καθαριότητας και Μουσικός, Αθήνα

Ιωάννης Λαζάρου, Ερευνητής Δημοσιογράφος, Αθήνα

Χαράλαμπος Λελεκτσόγλου, Πολιτικός Επιστήμονας, Αθήνα

Γιώργος Λιβάνιος, Eιδικός Θεραπευτής, Αθήνα

Μάνθος Μαθιόπουλος, Μελισσοκόμος, Αθήνα

Ελευθερία Μακραντώνη, Ειδική Θεραπεύτρια, Αθήνα

Σπύρος Μαρκέτος, Iστορικός, Τμήμα Πολιτικών Επιστημών ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη

Δήμητρα Μαρκέτου, Κεραμίστρια, Θεσσαλονίκη

Φανή Ματθαίου, Ομοιοπαθητικός, Θεσσαλονίκη

Αναστασία Μαχαίρα, Δασκάλα Αγγλικών, Αθήνα

Παντελής Μέλιος, Ιδιωτικός Υπάλληλος, Αγρίνιο

Γεώργιος Μητακίδης, Πολιτικός Μηχανικός, Λουτράκι

Χριστόφορος Μιχάλογλου, Αγρονόμος – Τοπογράφος Μηχανικός, Θεσσαλονίκη

Γιώργος Μιχαλόπουλος, Διατροφολόγος, Αθήνα

Δημήτριος Μίχας, Ιατρός – Νευρολόγος, Αθήνα

Αθανασία Μιχελή, Δικηγόρος, Αθήνα

Δήμητρα Μπαλαμούτη, Κοινωνική Λειτουργός, Αθήνα
Μαρία Μπανιά, Ειδική Θεραπεύτρια Μονάδας Απεξάρτησης, Αθήνα

Σίσσυ Μπάρα, Ιστορικός, Παρίσι

Δημήτρης Μπίρνταχας, Φωτορεπόρτερ, Αθήνα

Μαρία Νηστικάκη, Άνεργη, Ηράκλειο

Ανδρέας Ξηρομερίτης, Φυσικοθεραπευτής, Βόλος

Μαριάνθη Παζαρέντζου, Εργαζόμενη, Θεσσαλονίκη

Μαρίτα Πανταζή, Γιατρός ΕΣΥ, Θεσσαλονίκη

Βασίλης Παπαδάτος, Σχεδιαστής, Αθήνα

Μαίρη Παπαδημητρίου, Εκπαιδευτικός, Αθήνα

Αθανάσιος Παπαδόπουλος, Φιλόλογος, εκπαιδευτικός, Αθήνα

Αγγελική Παπαζάνη, Φιλόλογος, Αθήνα

Βασίλης Παπανικολάου, Δικηγόρος, Πειραιάς

Έφη Παπανικολάου, Ψυχολόγος, Αθήνα

Κώστας Παπουλής, Πολιτικός Μηχανικός, Εκπαιδευτικός ΤΕΕ, Αθήνα

Στέλλα Πατρώνα, Δικηγόρος, Πειραιάς

Ζωή Πετροπούλου, Γεωπόνος, Φιλιατρά

Χαρά Πετροπούλου, Λογίστρια, Μαρκόπουλο Αττικής

Λατάνια Πολιτάκη, Εκπαιδευτικός, Αθήνα

Γρηγόρης Πουλέας, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, Βερολίνο

Διονύσης Πουλόπουλος, Ηλεκτρολόγος Μηχανικός, Αθήνα

Παναγιώτα (Νότα) Πρωτονοταρίου, Δικηγόρος, Αθήνα

Βασίλης Ρόκος, Επιχειρηματίας, Θεσσαλονίκη

Μαρία Γκράτζια Ρούμμα, Αρχιτέκτων Μηχανικός, Αθήνα

Αργυρώ Σαββανή, Ιατρός Παθολογοανατόμος, Αθήνα

Κλεονίκη Σιούτη, Δημόσιος Υπάλληλος, Αθήνα

Σωτήρης Σουρβαλής, Πολιτικός Επιστήμονας, Θεσσαλονίκη

Μπέλλα Σπυροπούλου, Μεταφράστρια, Αθήνα

Κωνσταντίνος Στάγκος, Γενικός Γραμματέας Σωματείου Συνταξιούχων ”Συσπείρωση’’, Θεσσαλονίκη

Κωνσταντίνος Σταμάτης, Υπάλληλος Μουσείου, Κόρινθος

Σέργιος Στεφανόπουλος, Διεύθυνση Μάρκετινγκ Εκδόσεων, Αθήνα

Βασίλης Στρατιώτης, Εκπαιδευτικός, Αθήνα

Αναστασία Τάτλη, πρ.Υπάλληλος Υπουργείου Παιδείας, Θεσσαλονίκη

Βασίλης Τάτλης, Ιδιωτικός Υπάλληλος, Θεσσαλονίκη

Φωτεινή Τάτση, Συνταξιούχος τραπεζοϋπάλληλος, Θεσσαλονίκη

Πέτρος Τάτσης, Τραπεζοϋπάλληλος, Θεσσαλονίκη

Φώτης Τερζάκης, Συγγραφέας, Αθήνα

Γιώργος Τζαβέλλας, Επαγγελματοβιοτέχνης, Αθήνα

Γιώργος Τζαμαδάνης, Επίτιμος Δικηγόρος, Ποιητής, Θεσσαλονίκη

Μαρία Τριανταφυλλίδου, Επαγγελματοβιοτέχνης, Αγρίνιο

Αγάπη Τσιτιρίδου, Άνεργη, Θεσσαλονικη

Παναγιώτα Τσέλιου, Δικηγόρος, Αθήνα

Άννα Χατζηευγενιάδου, Αρχιτέκτων Μηχανικός, Αθήνα

Μιχάλης Χατζής, Χημικός, Μεσολόγγι

Ματίνα Χελιδώνη, Συνταξιούχος, Αθήνα

Μιχάλης Χιωτίνης, Αρχιτέκτων Μηχανικός, Αθήνα

ΝέλληΨαρρού, Πολιτική Επιστήμονας, Αθήνα