Önceki bilimsel çalışmalar, evliliğin veya birlikte yaşamanın özellikle yaşlı insanlar için sağlık açısından çeşitli yararları olduğunu göstermişti.
Ayrıca yalnızlık, sosyal izolasyon ve genel olarak sosyal destek eksikliği, artan ‘tip 2’ diyabet riski ile ilişkili olduğunu ortaya koymuştu.
İngiliz diyabet araştırması dergisi BMJ Open Diabetes Research & Care’de Lüksemburg Üniversitesi’nden Dr. Catherine Ford ve Ottawa’daki Carleton Üniversitesi liderliğindeki Kanada ve Lüksemburg’dan araştırmacılar, on yılı aşkın bir süredir, çalışmanın başlangıcında diyabet tanısı olmayan 50-89 yaş arası 3.335 kişiye ilişkin verileri analiz ettiler..
Katılımcıların kan şekeri düzeyleri periyodik olarak ölçülürken, aile durumları ve diğer faktörler (gelir, iş, sigara, fiziksel aktivite, depresyon, kilo, sosyal çevre vb.) de değerlendirildi.
Evli/birlikte yaşamanın diyabet olasılığını azalttığı, ayrılık/boşanma veya ölüm nedeniyle eş kaybının prediyabet veya diyabet olasılığını artırdığı saptandı.
İlişki kalitesi, kalıcı bir evli/partner ilişkisine sahip olmak kadar önemli bir rol oynuyor gibi görünmedi.
