Batı Trakya’nın onurlu aydını İbram Onsunoğlu, ölümünün ikinci yıldönümünde mezarı başında anıldı.
4 Mayıs Perşembe günü saat 18:30’da Mastanlı Mezarlığı’nda, Onsunoğlu’nun mezarı başında buluşan dostları, İbram Onsunoğlu’nun şiirlerini okudular, onunla ilgili anılarını paylaştılar.
İbram Onsunoğlu’nun Dostları Platformu adına gazeteci Mustafa Çolakali, şu konuşmayı yaptı:
“Sevgili dostlar,
Öncelikle hoş geldiniz.
Bugün, burada çağımızın bilgesi, Batı Trakya’nın en onurlu, en namuslu aydını İbram Onsunoğlu’nu, ölümünün ikinci yıldönümünde anmak için bulunuyoruz.
Batı Trakya’da Azınlık hakları, eşitlik, özgürlük ve insanlık mücadelemizde, biz sosyalist, devrimci, komünist, ilerici gençler için İbram Onsunoğlu bir mihenk taşı olmuştur her zaman.
Azınlık yakın tarihine bakıldığında, verilen tüm mücadelelerin içinde yer almış, Azınlıkla ilgili konularda her zaman doğru tarafta durmuştur.
Son yıllarda giderek derinleşen yozlaşma, Azınlık mücadelesindeki gerileme, toplum içerisindeki bağnazlaşma, yokuş aşağı yuvarlanmamıza neden oluyor.
Ve bu yuvarlanma hızla sürerken, “frene basacak”, toplumumuzu yeniden “ayağa kaldıracak” bir Azınlık Hareketi’nin eksikliği, ümitlerin azalmasına neden oluyor.
Böyle bir Hareket; özgürlükçü, demokratik, aşağıdan, kimseden emir almayan bir Hareketin kurulması için İbram agamla birlikte çalışmalarımızı hızlandırdığımız bir dönemde kaybettik İbram agamı.
Ve bu geçen 2 yılda, ağır adımlarla da olsa aşama kaydedildiğini, bu Hareket’in temellerini attığımızı söyleyebilirim. Ve tıpkı İbram agamla hayalini kurduğumuz gibi hiçbir şeyi Azınlık çıkarlarının üzerine koymayacak, erk odaklarıyla çatışmadan kormayacak bir Azınlık Hareketi’ni önümüzdeki süreçte duyuracağız.
Bu başta İbram Onsunoğlu olmak üzere, bu memlekette daha adil bir düzen, daha mutlu bir Azınlık, “bir ağaç gibi tek ve hür ve bir orman gibi kardeşçe” çok renkli, çok sesli bir toplum için mücadele etmiş tüm büyüklerimize borcumuz.
*
Şahsen gün geçmiyor ki, İbram agamı anmayayım. Tarihi bir konu tartışılırken, hatırlayamadığım bir nokta olduğunda, elim istemsizce cep telefonuma gidiyor ve İbram agamı aramaya yelteniyor.
Veya güncel bir olay oluyor, tam makaralık: Arayıp İbram agama anlatmak, “makarasını” yapmak geçiyor içimden. Sonra doğanın değişmez kanunu karşısında boynumu büküp işime dönüyorum.
Pekçok dost, güncel olayları konuşurken “Ah be, İbram agam yaşasaydı bu olayla ne dalga geçerdi” yorumunda bulunca, onu özleyenin sadece ben olmadığımı; boşluğunun toplumun geniş kesimlerinde hissedildiğini görüyorum.
Bunun sebeplerinden biri de şu: Özellikle bir yandan Erdoğan faşizminin, öbür yandan Yunan Devleti’nin baskılarının bölgede tavan yaptığı bir dönemde, korkanların, konuşamayanların sesi oldu İbram agam. Konuşamayanların, korkanların duygularının tercümanı oldu.
İbram agamın aramızdan ayrılışının ardından, gerileme hızla sürmeye devam ediyor. İbram agamla biz, “Türk Azınlık” tanımından taviz vermemek, tabiri caizse “Türk Azınlığı dövdürmemek” için canhıraş mücadele verirken bize saldıranlar, bugün Türk Azınlık tanımını geçtim, Azınlık kelimesini bile başına “Müslüman” koymadan söylemeye korkar oldular. Hatta onu da geçtim, “Batı Trakya” tanımından bile Şeytan’dan kaçar gibi kaçıyorlar.
Kendini toplum önderi olarak lanse eden bir “kereste”, zamanında Erdoğan faşizminden aldığı cesaretle halkı İbram agamı ve beni “ötekileştirmeye, bertaraf etmeye, dışlamaya” davet ediyordu. Bugün kendisi, o sırtını dayadığı faşizm tarafından ötekileştirildi, bertaraf edildi, suratına bakılmıyor. Ve utanmadan kalkıp o faşizmle mücadele ettiğini söylüyor.
İbram agamın en büyük özelliklerinden biri, bize öğrettiği en önemli değerlerden biri de iki devlet arasındaki it dalaşında taraf olmamaktı. Erdoğan faşizmi kendisine saldırdığında, gidip Yunan Derin Devleti’nin “kucağına oturmadı” İbram agam. Ne de Yunan Devleti’nin saldırıları karşısında gidip Koca Kapı’nın “kucağına” attı kendini.
Bizlere öğrettiği Azınlıkçı duruş, işte tam da budur! Biz ya gücümüzü sadece Azınlıktan, bu memleketin insanlarından alacağız, ya da biz olmayacağız!
İbram Onsunoğlu adını “tarihten silmeye” çalışan tüm kudurgan faşistlere, tüm “maaşı kadar demokrat” gazetecilere, tüm karanlık şer odaklarına rağmen, İbram Onsunoğlu adı tarihin en parlak sayfalarında, altın harflerle parlamaya devam ediyor ve edecek.
Bugün İbram agamızı burada onun o güzel şiirlerinden seçmeler okuyarak anıyoruz fakat, ben buna bir istisna, Adnan Yücel’in bir şiirini okuyarak, Agama, mezarı başında seslenmek, söz vermek istiyorum:
YERYÜZÜ AŞKIN YÜZÜ OLUNCAYA DEK
Aşksız ve paramparçaydı yaşam
bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Aşk demişti yaşamın bütün ustaları
aşk ile sevmek bir güzelliği
ve dövüşebilmek o güzellik uğruna.
işte yüzünde badem çiçekleri
saçlarında gülen toprak ve ilkbahar.
sen misin seni sevdiğim o kavga,
sen o kavganın güzelliği misin yoksa…
Bir inancın yüceliğinde buldum seni
bir kavganın güzelliğinde sevdim.
bin kez budadılar körpe dallarımızı
bin kez kırdılar.
yine çiçekteyiz işte yine meyvedeyiz
bin kez korkuya boğdular zamanı
bin kez ölümlediler
yine doğumdayız işte, yine sevinçteyiz.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Geçtiğimiz o ilk nehirlerden beri
suyun ayakları olmuştur ayaklarımız
ellerimiz, taşın ve toprağın elleri.
yağmura susamış sabahlarda çoğalırdık
törenlerle dikilirdik burçlarınıza.
türküler söylerdik hep aynı telden
aynı sesten, aynı yürekten
dağlara biz verirdik morluğunu,
henüz böyle yağmalanmamıştı gençliğimiz…
Ne gün batışı ölümlerin üzüncüne
ne tan atışı doğumların sevincine
ey bir elinde mezarcılar yaratan,
bir elinde ebeler koşturan doğa
bu seslenişimiz yalnızca sana
yaşamasına yaşıyoruz ya güzelliğini
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Saraylar saltanatlar çöker
kan susar birgün
zulüm biter.
menekşeler de açılır üstümüzde
leylaklar da güler.
bugünlerden geriye,
bir yarına gidenler kalır
bir de yarınlar için direnenler…
Şiirler doğacak kıvamda yine
duygular yeniden yağacak kıvamda.
ve yürek,
imgelerin en ulaşılmaz doruğunda.
ey herşey bitti diyenler
korkunun sofrasında yılgınlık yiyenler.
ne kırlarda direnen çiçekler
ne kentlerde devleşen öfkeler
henüz elveda demediler.
bitmedi daha sürüyor o kavga
ve sürecek
yeryüzü aşkın yüzü oluncaya dek!
Adnan YÜCEL
Sözlerimi burada noktlarken, bugün aramızda bulunmak isteyip de bulunamayan ve dayanışma mesajı gönderen Almanya’dan, İstanbul’dan, Florina’dan, Selanik’ten, Dedeağaç’tan, İskeçe’den ve unuttuğum pekçok yerden dostlara da teşekkür etmek istiyorum.
Ve geçtiğimiz yıl bugün, buradan Gümülcine Belediyesi’ne yaptığım çağrıyı bir kez daha yenilemek istiyorum: İbram agamızın ömrünün son anına kadar yaşadığı Mersinis Sokağı’nın (veya merkezî herhangi bir sokağın) ismi İbram Onsunoğlu Sokağı olarak değiştirilsin. Bu, Gümülcine’nin, yetiştirdiği en önemli aydınlardan olan İbram Onsunoğlu’na borcudur.
Sözlerimi burada noktalıyorum ve sizleri İbram agamızın anısına 1 dakikalık saygı duruşuna davet ediyorum.”
