Ακόμη και ο πλέον άσημος υποψήφιος βουλευτής διαθέτει τον προσωπικό του μάνατζερ.
Δεν είναι μόνο οι ομιλίες ή παρουσιάσεις, υπάρχει καθοδήγηση για το πώς να χαμογελά, πώς να στήνεται για μια χειραψία με τον αρχηγό ή το προβεβλημένο στέλεχος, πώς να φιλήσει το χέρι του παπά στην εκκλησία.
Τα κοινωνικά δίκτυα και τα ψηφιακά Μέσα έχουν επίσης, σε αυτές τις εκλογές, διευρυμένο ρόλο και απεύθυνση, όπου πάλι το μάρκετινγκ έχει τον πρώτο λόγο.
Η εικόνα και μέσω αυτής η κατασκευή μιας αισθητικής πολιτικής περσόνας, είναι κυρίαρχη.
Αν στις αρχές του αιώνα οι κοινωνιολόγοι της επικοινωνίας προβληματίζονταν για τον «πολιτικό ολοκληρωτισμό», εξαιτίας της πλήρους υποταγής του πολιτικού λόγου στην τηλεοπτικοποίησή του, σήμερα το γεγονός αυτό είναι αναμφισβήτητο.
Μέσω του συνολικού συστήματος των μίντια προωθείται ένα δραματοποιημένο σκηνοθετημένο πολιτικό σόου, με κύρια προϊόντα προς «πώληση» τους ίδιους τους αρχηγούς των πολιτικών κομμάτων.
Τακτική που ταυτίζεται με την πρακτική των μίντια να εστιάζουν και να σκηνοθετούν συστηματικά προσωπικές-ατομικές στιγμές στην ενημέρωση-πληροφόρηση, απευθυνόμενα σε αυτό που ο Γ. Λίπμαν ονόμασε «συγχυσμένο κοπάδι» και «θεατές δράσης».
Οι δυο πολιτικοί αρχηγοί, Κυριάκος Μητσοτάκης και Αλέξης Τσίπρας, ακόμη και πριν ανακοινωθούν επίσημα οι εκλογές της 21ης Μάη, ενδύθηκαν το ρόλο του «προϊόντος» υπό την καθοδήγηση των επιτελαρχών μάνατζέρ τους.
Οι δυο εικόνες, ο χαλαρός γραβατοφορεμένος Μητσοτάκης στην οθόνη κινητού του Σταύρου Θεοδωράκη και ο προβληματισμένος αλλά κουλ Αλέξης Τσίπρας, με μπουφάν στο ρημαδιό της τηλεδιοίκησης του ΟΣΕ στη Λάρισα, είναι χαρακτηριστικές της στρατηγικής πώλησης που επέλεξαν τα δυο κόμματα.
Ο Μητσοτάκης χρησιμοποιεί τα κοινωνικά δίκτυα – παράδειγμα η συνέντευξή του στη Νεφέλη – προς άγραν νεανικών ψήφων, ο Τσίπρας απευθύνεται στον μεσαίο αναποφάσιστο και ευρισκόμενο σε πλήρη πολιτική σύγχυση ψηφοφόρο.
Γιατί έτσι ορίζει ο μάνατζερ που αναλύει τα στοιχεία δημοσκοπήσεων — αυτών που δεν βλέπουν τα φώτα της μιντιακής επικαιρότητας.
Ο πολιτικός λόγος εξαφανίζεται μέσα στη φόρμα της τηλεπτικοποίησης του, αφού και τα δυο κόμματα απευθύνονται συνειδητά σε μιντιακό κοινό και όχι σε πολίτες, στοχεύουν και θέλουν «θεατές της δράσης» και όχι ενεργούς πολίτες.
Ματίνα Παπαχριστούδη
